De engel van de Maas
Li An Phoa loopt duizend kilometer langs de Maas: van de bron in Frankrijk tot aan de monding in de Noordzee. Zo wil zij haar ideaal van drinkbare rivieren onder de aandacht brengen. “We kunnen aan de waterkwaliteit zien hoe gezond ons leefgebied is. Rivieren zijn een betere graadmeter van ons welzijn dan het BNP.”
Li An Phoa loopt al 37 dagen langs de Maas, als ik haar op een bewolkte donderdagochtend tegemoet loop even buiten het Limburgse grensdorp Eijsden. Ze heeft me uitgenodigd om een dag met haar mee te wandelen op haar tocht van twee maanden van de bron van de rivier de Maas in Frankrijk naar de monding in de Noordzee. Dagelijks monitort ze met kinderen de waterkwaliteit. Daarnaast spreekt ze al wandelend met waterprofessionals, schippers, vissers, boeren en bedrijven voor wie de Maas van belang is. Onder de noemer Drinkable Rivers wil de Nederlandse onderzoeker en activiste het waterbewustzijn verhogen, een bijdrage leveren aan de wetenschap, en de schoonheid van water vieren. En dat lukt. In haar speech op Waterschapsdag noemde minister van Infrastructuur en Milieu Cora van Nieuwenhuizen Phoa’s ideaal van de drinkbare rivier “een mooi vergezicht”.
Halverwege haar verhaal zwiept een raam open op de eerste verdieping. “Kan ik jullie helpen? Zoeken jullie misschien een slaapplek?”Terwijl ik vanaf het treinstation van Eijsden naar de Maas wandel, deelt Phoa haar locatie via WhatsApp: ze loopt langs de westoever op ruim een half uur van Eijsden. ‘Een spreeuw doet er één minuut over’, tikt ze eronder. Ik neem de pont naar Ternaaien, steek nog een brug over en dan zie ik haar lopen langs de rivier. Een paar jaar eerder ontmoette ik Phoa al eens op de Noordermarkt in Amsterdam. Ze vertelde me toen dat ze al acht jaar zonder huis leefde, de vierduizend kilometer lange Pacific Crest Trail had gelopen, lesgaf aan de Erasmus Universiteit, een onderzoeksproject uitvoerde voor Unilever en nog veel meer. Duizelend van haar verhalen fietste ik terug naar huis.
Lees het hele stuk hier
