50 jaar Milieudefensie: moedig voorwaarts.. maar waarnaartoe?

Wie in de archieven van 50 jaar Down to Earth duikt, ziet dat de milieubeweging weliswaar allerlei successen heeft geboekt, maar in essentie de strijd aan het verliezen is. Hoe moet het verder met de milieubeweging? En hoe ziet de toekomst er dan uit? “De milieubeweging kan een overkoepelend verhaal ontwikkelen dat uitdagingen en oplossingen met elkaar verbindt.”

Bomenkap van Amelisweerd tot aan de Amazone, de uitbreiding van Schiphol, kernenergie, uitstervende diersoorten, vervuilende multinationals en ga zo maar door. De afgelopen 50 jaar zijn ze tientallen keren besproken in dit magazine en nog altijd zijn deze thema’s hoogst actueel. Wat wil dat zeggen? Dat Down to Earth bestaansrecht heeft? Of juist niet? Want wat hebben al die interviews, analyses en reportages nu eigenlijk echt bijgedragen aan het beschermen van het leven op aarde?

Natuurlijk heeft de milieubeweging veel bereikt. In 1972 betekende het woord ‘milieu’ waar je vandaan kwam. Rokende schoorstenen stonden in de naoorlogse periode niet voor vervuiling, maar voor welvaart. Er was geen milieuwetgeving, geen aandacht voor natuurbescherming op school en van recycling had nog bijna niemand gehoord. Wie weet hoe de wereld er uit had gezien als de milieubeweging niet had bestaan.

Maar toch. Het klimaatprobleem is een klimaatcrisis geworden, het aantal diersoorten dat met uitsterven wordt bedreigd is opgelopen tot dik een miljoen, de oceanen verzuren en zijn overspoeld met plastic, het leven in de bodem raakt uitgeput, de luchtkwaliteit in onze steden is ziekmakend en steeds meer landen kampen met zoetwatertekorten. Kortom: ondanks de goedbedoelde inspanningen van de milieubeweging zijn de problemen alleen maar groter en complexer geworden.
Lees verder